در پی غرق شدن یک قایق حامل پناهجویانی از کشور‌های ایران و افغانستان که راهی استرالیا بودند، بیش از 300 تن از مسافران این قایق ناپدید شدند.

به گزارش خبرگزاری رویترز، این قایق چوبی ماهیگیری که حامل 380 پناهجو بود، شب گذشته، شنبه 26 آذر ماه در 90 کیلومتری سواحل جاوا، جزیره اصلی اندونزی غرق شده است.گفته می‌شود پناهجویانی از کشورهای عراق و ترکیه نیز جزو مسافران این قایق بوده‌اند.

لنک : http://www.radiozamaneh.com/news/iran/2011/12/18/9129

اندونزی به تلاش برای پیدا کردن 200 تن از پناه‌جویان که در حادثه غرق شدن کشتی حامل‌شان‌ اثر هوای بد اقیانوس، ناپدید هستند ادامه می‌دهد.

گفته می‌شود این قایق حامل 250 پناه‌جو از کشور‌های ایران، افغانستان، عراق و ترکیه بود که قصد داشتند به استرالیا پناهنده شوند.

لنک : http://radiokoocheh.com/article/139717

یک قایق ماهیگیری چوبی حامل حدود 250 پناهجو از ایران، افغانستان، عراق و ترکیه، گفته میشود که بطرف استرالیا روان بود، در روز شنبه در 90 کیلومتری (55 مایل) سواحل اندونیزیا غرق شد.

در آب و هوای بد و امواج عظیمی با ارتفاع 5 متری قایق چپه شده، شکسته و از هم جدا شد در سواحل جاوا جزیره اصلی اندونیزیا غرق شد.

مقامات اندونیزیای می گویند که تنها 33 نفر (30 مرد، یک زن و دو کودک) نجات داده شده اند. بیش از 200 پناهجو هنوز مفقود هستند و فکر می شود مرده اند.

ستوان الوی موزخیر یک مقام پولیس دریایی در راس جستجو است گفت که آب و هوای بد و امواج بزرگ عملیات نجات را چالش برانگیز میسازد "ما می ترسیم که تعداد زیادی از مفقود شدهگان نجات نخواهم یافت."

پولیس اندونیزیا بر این واقعه‌ ناگوار قاچاقچیان مردم را سرزنش می کند زیرا که آنان مسافران را بیش از حد در یک قایق یکه تنها به حمل 100 نفر یا کمتر ساخته شده بود قرار داده اند.

نجات یافته گان گفتند که آنان و مسافران دیگریکه از ایران و افغانستان آمده اند، و به قاچاقچیان بین 2500 الا 5000 دالر برای قایق و به دنبال یک زندگی جدید در استرالیا پرداخت کرده اند.

آقای پیروینتو گفت : "به گفته آنان، آنان از دبی به جاکارتا پرواز کرده بودند و بعداً یک اتوبوس را به محل نامشخصی در جاوا برای سوار شدن به قایق گرفتند. آنان گفتند که به سمت جزیره کریسمس روان بودند"

در حالی که بیشتر تخمین میشود به تعداد 250 پناهجویان در قایق سوار بودند، اما برخی از گزارش ها می گوید که 380 پناهجویان در قایق وجود داشتند.

یکی از نجات یفته گان از افغانستان عصمت الدین 24 ساله، تخمین تعداد مسافران در قایق را به نجات دادگان داد.

مترجم آقای الدین گفت : "او دقیقاً نمی داند که چه تعداد از مسافران در قایق وجود داشتند، اما او گفت که چهار اتوبوس با حدود 60 یا بیشتر مسافر بزرگسالان را به بندری که قایق حرکت میکرد آورد،".

آقای عصمت الدین به خبرگزاری انتارا گفت که در آب و هوای بد کشتی از یک سمت به سمت دیگر با شتاب تکان خوردن را آغاز کرد، و باعث وحشت در میان مسافران محکم بسته بندی شده شد.

او گفت : "این قایق را بی ثبات تر ساخته و در نهایت آن را غرق کرد".

آقای الدین افزود که او و دیگران به توته های شکسته قایق چسبیدند تا زمانی که ماهیگیران محلی آنان را نجات دادند. او تخمین زده است که بیش از 40 کودک در قایق بودند.

اندونیزیا بیشتر از 18000 جزایر و هزاران مایل خط ساحلی کنترل نشده دارد، این یک نقطه کلیدی و ترانزیتی برای قاچاقچیان مهاجرین میباشد.

مقامات دولت استرالیا پناهجویان و پناهندگان را برای تلاش رفتن به استرالیا با قایق هشدار داده اند به دلیل این که بسیار خطرناک است.

در ماه گذشته، یک کشتی حامل 70 پناهجویان از افغانستان، ایران و پاکستان در همان منطقه در سواحل جنوبی استان مرکزی جاوا واژگون شد و حداقل هشت نفر کشته شدند.

وزیر جدید امور استرالیا آقای جیسون کلر قاچاقچیان مردم را برای فاجعه مقصر دانسته است.

او گفت "آنان در کسب و کار ساختن پول هستند و آنان اهمیتی نمی دهند که مردم می میرند یا نه،"

ماه دسمبر یکی از خطرناک ترین ماه ها برای تلاش عبور دریا به استرالیا می باشد.

فصل خطرناک موسمی مونسون در اول دسامبر آغاز می شود و این فاجعه به تازگی بیش از یک سال از زمانیکه قایق جزیره کریسمس تصادم کرد و منجر به کشته شدن ده ها تن شد آمده است.

رد پرونده‌های پناه‌جویان از سوی دولت استرالیا باعث وارد شدن 8.5 میلیون دلار خساره به بازداشت‌گاه‌های مهاجرت آن کشور گردیده است

فایل صوتی را از اینجا بشنوید : http://radiokoocheh.com/article/137356

یک سال از وقتی گذشته است که یک قایق حامل پناهجویان به صخره های ناهموار در سواحل جزیره کریسمس سقوط کرد. قایق که به عنوان SIEV 221 شناخته شده، به سنگ های تیز در اوایل صبح روز 15 دسامبر برخرد کرده و سقوط کرد. 42 نفر جان سالم به در بردند، اما 50 نفر در تراژدی غرق شدند.

در میان بازماندگان سید حسین حسینی هم بود. همسر او، پسر او و پسر عموی همسر او در میان 50 نفر یکه غرق شدند بودند.

یک سال بعد درخواست حسین برای پناهندگی تصویب شد و ویزای حفاظت دائمی به او اعطا شد اما او هنوز هم از مرگ همسر و پسرش خوف زده است.

 "چیزهایی که من در طول دوران بحران دیدم، خاطرات همسرم، بچه ام . . .  من نمی توانم این ها را از ذهنم بکشم،" او گفت.

 "من در کابوسم زندگی دارم."

او قادر به پیدا کردن یک شغل نه شده است و به تنهایی در یک خانه آپارتمانی که هیچ چیز بغیر از بعضی عکس های فوتوکاپی سیاه و سفید از همسر و فرزند اش، زندگی میکند.

او در ماه نوامبر تلاش برای خودکشی کرد و دوباره در بیمارستان بستر شد، و هنوز هم در حال مبارزه با حادثه گزشته اش است.

همسر او یکی از 20 نفری بود که اجساد شان هرگز یافت نه شد. این برای حسین بسیار سخت است. "من هنوز هم بدن همسر من را احساس میکنم -- به دلیل اینکه جسدش یافت نه شد، من احساس می کنم او هنوز هم وجود دارد. وقتی که من برای دیدار مردم میروم، من نمی توانم دیر بنشینم – و احساس میکنم که باید به خانه بر گردم، چرا که مریم منتظر من خواهد بود".

در قایق یکه حسین و خانواده اش حامل ان بود توسط مردم محلی جزیره کریسمس بعد از طلوع آفتاب در تاریخ 15 دسامبر در مبارزه در دریاهای آزاد دیده شده بود. بندر جزیره چند روز بسته بوده و بدترین آب و هوای موسمی مونسون که در سال ها دیده نشده بود. قایق مستقیم به سمت جزیره روان بود. اگر آن به طرف شرق رو میگشتاند به آبهای امن میرسید. ام در عوض، آن به غرب رو گشتاند و به زودی به صخره های خطرناک نزدیک شد.

 (SIEV 221)  یک قایق ماهیگیری اندونیزیای به طول حدود 15 متر بود. قبل از این که جاکارتا را ترک کند، پناهجویان از ایران وعراق گفته شده بودند که قایق راحت، ایمن و به درستی مجهز است. این یک دروغ محض بود. تنها تجهیزات ایمنی در قایق 20 تا 30 جلیقه نجات بود و خدمه قایق ماهیگیرانی بودند که تا به حال قبل از این هرگز سفر نه کرده بودند. به تعداد 92 نفر در قایق  وجود داشت. یک قایق دیگر کاپیتان را وقتیکه به آبهای استرالیا وارد شدند برداشته بود، و پناهجویان و خدمه بی تجربه را به خطرناک ترین بخش از سفر ترک کرده بود.

مردم محلی جزیره کریسمس به وحشت تماشا میکردند که قایق به سمت صخره توسط  فشار دریاهای خشن برده شد. آنان جلیقه های نجات را جمع آوری کردند و منتظر قایق نجات بودند. بیمارستان ها آماده به کار وایستاده بودند. قایق قبل از این که چند تکه شود و سقوط کند سه بار به صخره خرد. و مردم و خرابه قایق به داخل آب پرتاب شدند.

 حسین هرج و مرج را به خاطردارد. " قبل از اینکه ما به آمار صخره بخوریم، من درام بنزین را تخلیه  کردم و آن را به همسر ام پیشنهاد کردم که به ان محکم بگیرد، اما او گفت: "شما موازب بچه باشید. "

اما خیلی دیر شده بود. "در برخورد به سنگ، تخته‌ ها شکسته و به مردم خورد. به حدود 40 تا 70 نفر بر هم دیگر افتادند. همانطور یکه من در تلاش برای رسیدن به دست همسرم بودم، با همه مردم اطراف ما، ما از هم جدا شدم، "او میگوید.

حسین خود را به دریا و بعد به صخره رساند و در آن جا سعی کرد که به طناب پرتاب شده توسط مردم محلی بچسپد. وقتی که او متوجه امواج شد که او را بر سنگ ها میزند او طناب را رها کرد و دوباره از صخره عقب شنا کرد. او موفق به پیدا کردن یک جلیقه نجات یکه توسط مردم محلی در آب پرتاب شده بود شد و برای تلاش پیدا کردن همسر و فرزند خود دوباره رفت.

وقتیکه در اخیرقایق نجات رسید آنان ازخاطریکه امکان زدن مردم در آب با کشتی و از ترس که امواج خشن خود انان را سقوط ندهد نمی توانستند به خرابه نزدیک شوند. درعوض آنان اختراعی شدند، انان جلیقه های نجات و حلقه های زندگی را به طناب برای رسیدن به بازماندگان بسته کردند. به تعداد 41 نفر از آب کشیده شد و یک مرد با پریدن بر روی صخره جان سالم به در برد. و فقط درنهایت 30 جسد پیدا شد.

بازماندگان به مرکز بازداشتگاه جزیره کریسمس برده شدند و در آن جا تا زمانی که برنامه های کاربردی پناهندگی آنان مشخص شود نگه داری شدند. گروهی از بازماندگان، از جمله حسین، به مدت کوتاهی از زندان آزاد شد تا در مراسم خاک سپاری برای برخی از کسانی که وفات نمودند شرکت کنند. به تعداد نه جسد به خانواده های شان در ایران و عراق برای تدفین بازگشتانده شد.

 دوستان حسین و اقوام او در ایران از او میپرسند که آیا انان در تلاش برای رسیدن به استرالیا از قاچاقچیان مردم استفاده کنند."لطفاً چنین خطر را در پیش نگیرید، ارزش این را ندارد،" او میگوید.