شبکه های حمایتی و پشتیبانی پناهندگی داروین می گویند که در سه هفته به تعداد چهار اقدام خودکشی در شمال مرکز بازداشت مهاجرت استرالیا صورت گرفته است. گروه پشتیبانی پناهجو از دولت فدرال خواست تا بلافاصله بازداشتگاه را بسته کند.

سخنگوی شبکه فرنندا دالستروم، می گوید که دو مرد ایرانی در صبح روز یکشنبه در مرکز داروین تلاش به خودکشی کردند.

هر دو مردان در یک وقت در یک اتاق کوشش به خودکشی نمودند، قبل از اینکه کارکنان سیرکو آنان را نجات بدهند. پس از این مردان به بیمارستان منتقل شدند، و دیگر پناهجویان در مرکز تظاهرات را برای آزادی شان از بازداشت، آغاز کردند.

فرنندا دالستروم می گوید که هر دو مردان ایرانی بازداشت شدگان دراز مدت بودند و او می گوید که آنان باید در جامعه زندگی کنند تا ادعای پناهندگی شان حل شود.

"انتظار با عدم اطمینان در مورد آینده شان، و قادر نه بودن که به چیزی خود را مشغول کنند و مفید ثابت شوند، اساساً آنان دورهم نشسته و هیچ کاری برای انجام دادن ندارند،همه از خانواده هایشان جدا استند، و نمی دانند که آیا آنان در این کشور آینده ای دارند یا خیر؟" او گفت.
خانم دالستروم می گوید که این مرکز باید بسته شود.

در سه هفته گذشته در مرکز بازداشت مهاجرت شمالی، یک مرد اقدام به خودکشی با خوردن یک لامپ نور کرده، یک مرد دیگر اقدام به خودکشی با آویزان کردن خود به پرده حمام کرده و به تعدادی از اعتصاب غذا وجود دارد. این مرکز ده ها اقدام به خودکشی را در سراسر سال 2011 دیده است.

دالستروم گفت: "بازداشت اجباری کار را به پیش نمی برد. این مردم ناامید را از آمدن در تلاش ایمنی به استرالیا متوقف نمی کند، این گران قیمت و غیر انسانی است. پناهجویان باید از این کارخانه ها برای بیماری های روانی گرفته شده و در جامعه قرار داده شوند. "

وزارت امور مهاجرت می گوید که دو تن از بازداشت شدگان "تهدید"  به آسیب به خود کردند. این گزارش می گوید که مردان در بیمارستان رویال داروین تحت درمان قرار گرفتند و به مرکز بازگردانده شده اند. سخنگوی می گوید که برای مراقبت از سلامت روانی بازداشت شدگان از کارکنان اضافی اختصاص داده شده است.

برسی های جدید نشان میدهد که بسیاری از پناهجویان یکه در شورش های جزیره کریسمس و ویلاود بازداشت شده بودند، بعداً به پناهندگان واقعی مشخص شده اند.

پناهندگان درگیر در شورش ها مجاز ترک بازداشتگاه را ندارند زیرا که آنان در انتظار استند که آیا نقش آنان در شورش ایشان را به زندان محکوم میکند یا خیر؟. اگر آنان گناه کار ثابت شوند، آنان به استرالیا پذیرفته نمی شوند، حتی اگر آنان پناهندگان واقعی محسوب شوند. پناهجویان باید برای اجازه زندگی در استرالیا در یک امتحان شخصیتی کامیاب شوند و اگر آنان جنایتکار ثابت شوند بدین معنی است که آنان در استرالیا پذیرفته نمی شوند.

گزارش بر شورش های که در طول ماه های مارچ و اپریل سال گذشته اتفاق افتاد گفته که 80 از 100 تن از بازداشت شدگان درگیر در شورش جزیره کریسمس، در درخواست اولیه رد شده بودند، و اختلالات و خودآزاری را بر بازداشت شدگان که "در نظر شان نتیجه اشتباه دریافت کرده بودند"" سرزنش کردند.

نویسنده این گزارش آلن هاوک به یک کمیته پارلمانی در هفته گذشته گفت: "نتیجه گیری ما به این بود که این پناهندگان واقعی نه بوده اند و آنان در واکنش به این واقعیت که آنان برای آمدن به استرالیا به قاچاقچی پول پرداخت کرده بودند... (و) آنان خشم خود را بر روی سیستم بیرون ریختند".

دولت بارها شورش را بر تعداد زیادی از بازداشت شدگان یکه در"مسیر منفی" استند سرزنش کرد است، نه بر شرایط بازداشت.

سناتور گروه سبزها سارا هانسون جوان دریافت های دکتر هاوک را مورد پرسش یافته. "این آمار اثبات شعارهای دولت است – که افرادی یکه در بازداشت برای مدت دراز هستند پناهندگان نیستند و در مسیر منفی هستند - که به سادگی درست نیست، در واقعیت بیشتر از اینها پناهندگان واقعی استند که برای مدت بسیار طولانی بیهوده بازداشت شده اند. در حالی که دولت با جان شان سیاست بازی کرد،" او گفت.

سخنگوی وزیر مهاجرت کریس بوون گفت: هنوزهم ویزای پناهندگی سرکردگان شورش توسط وزیر در صورتیکه آنان محکوم شوند رد می شود.

اطلاعات کلی تصویب پناهندگان باید به اشخاص مشخص در شورش ها مرتبط نشود، ""بسیاری از آنان متهم شده اند و در یک مسیر منفی باقی میماند که هنوز به صفات‌ ممتازه شخصیت نیازمند می شوند""، او گفت.

بررسی هاوک "روشن ساخته که حوادث تا حد زیادی ناشی از سرخوردگی یک گروه از مردم یکه در "مسیر منفی" بودند و به عنوان پناهنده محسوب نمی شدند، بود"" سخنگو گفت.

اندونیزیا یک موقعیت استراتژیک جغرافیایی دارد که آن مکان مطلوب حمل و نقل برای پناهجویان یکه تلاش برای رسیدن به استرالیا را دارند، است.

کسانی هستند که مستقیما به دفتر کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در مرکز جاکارتا برای پناهندگان درخواست می کنند تا به عنوان پناهجو یا پناهنده به رسمیت شناخته شوند. هزاران پناهجو به دنبال پناهندگان گرفتن در اندونیزیا سال ها را برای نقل به یک کشور سوم انتظار میکنند و این  یک انتظار غمگین است. فقط سخن و کاغذ اندک برای تصدیق پناهنده بودن خود دارند، بسیاری از این افراد در تلاش برای پیدا کردن راه گریز از درد و رنج که آنان در کشورهای خود با خشونت، ظلم و ستم تجربه کرده اند، استند.
 
امیر مزرعه (نام واقعی او نیست) 54 ساله از قوم عرب، از ایران با خانواده اش از آنچه او می گوید: ظلم و ستم و رفتار تبعیض آمیز که توسط دولت انجان بود، فرار کرد.

امیر می گوید: "ما برای سال ها انتظار کشیدیم، و این پر تنش بوده است زیرا که ما نمی توانیم هیچ چیزی کنیم مگر در مورد خانواده ها و دوستان یکه ما پشت سر گذاشته ایم فکر کنیم،"

داستان امیر مشابه به صدها نفر دیگر است که در سال های اخیر به اندونیزیا از ایران، افغانستان، پاکستان و خاور میانه در تلاش راه قانونی و یا غیر قانونی که به استرالیا بروند، آمده اند.

اداره مهاجرت اندونیزیا میگوید که از دسامبر سال گذشته، به تعداد 3980 مهاجر غیر قانونی در این کشور (با توجه به بررسی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد که تقریباً 4000 نفر)، که از آنان فقط به تعداد 3011 به عنوان پناهجو و به تعداد 969 پناهنده طبقه بندی شده اند. کمتر از نیم و یا 1284، در مراکز بازداشت مهاجرت دولت در 13 شهر کشور قرار دارند.

هماینطور در این ماه، با توجه به بررسی اداره مهاجرت بوگر، حداقل به تعداد 567 مهاجر در 42 خانه، آپارتمان، ویلا و هتل در سیساروا زندگی می کنند. در ماه جون سال گذشته، این رقم فقط 326 بود، که بسیاری از مهاجران از افغانستان، عراق، ایران و پاکستان می آمدند.

برای کسانی که مثل امیر و هموطن ایرانی آو یوسف (نام واقعی او نیست) و خانواده های آنان، که از سال 2010  در پونکه بوده اند، صبر همه چیز بوده مگر لذت بخش. امیر تصریح می دهد آنچه که او می خواهد بعد از این که سال و نیم را در برزخ اینجا زندگی کرده: "من فقط نمی توانم صبر کنم که اینجا را ترک کنم"

در حالی که برخی از پناهجویان شانس آورده و از طرف دولت حمایت میشوند و در جوامع تا موقعیت پناهندهگی شان  تعیین می شود قرار می گیرند. دیگران این مدت طولانی را در مراکز بازداشت اندونیزیا صبر میکنند.

شرایط در مراکز بازداشت اندونیزیا خوب نیست، مردم با هم در مکانهای کوچک بدون خدمات بهداشتی خوب توقف شده اند. به تازگی یک پناهجو افغان در بازداشتگاه کلیمانتا، اندونیزیا به مرگ ضرب و شتم شد.

مرد 28 ساله افغان در میان یک گروه پنج نفر بود که از بازداشتگاه پونتیناک فرار کرده بودند. کارآگاه ارشد در پونتیناک، پوجی پریتنو، می گوید که این مردان مجددا دستگیر شدند و وقتی که آنان به این مرکز بازگردانده شدند سالم بودند. یک مرد از آنان، با این حال، روز بعد فوت کرد و آقای پوجی می گوید که علت مرگ ایجاد ضربه توسط یک شیء غیر نافذ بود. پناهجویان می گویند که یک نگهبان، یکی از افراد فراری را ضرب و شتم کرد و او را کشت. 10 مظنون، از تعداد 30 نفر کارکنان، در بازداشت پولیس بودند. هماینطور بعد از ظهر دیروز، به اتهام گذاشته نشده اند.

سخنگوی کمیسیون اندرج میهکیک گفت: "کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد بر مشکل که روی گرفت است به صورت جدی افسرده است،"

همچنان با ادامه رشد تعداد پناهجویان وارد، دولت یک دفتر مخصوص در داخل وزارت هماهنگی در امور سیاسی، حقوقی و امنیتی برای مقابله با مسائل مربوط به مهاجرت غیرقانونی و قاچاق افراد ایجاد کرده است.

وزارت یک نشست به سطح بالا را در پایان ماه جنوری میزبانی کرد، که این با حضور مقامات IOM ، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، وزارت امور خارجه، وزارت حمل و نقل، نظامی، پولیس و سازمان های اطلاعاتی بود.

دفتر جدید، که در نظارت بر کمک وهماهنگ سازی برنامه های کاربردی سیاسی برای جلوگیری از قاچاق افراد و رسیدگی به پناهجویان است یک گروه تحقیقی خود را دارا میباشد.

دولت مشکلات این کار پیش رو را پذیرفته است. " قاچاق مردم و مهاجرت های غیرقانونی، مسائله پیچیده است" مریوتو از اداره مهاجرت می گوید. "این فقط در مورد مهاجرت نیست. این در مورد حقوق بشر، روابط بین المللی و دفاع ملی هم است. "

اندونیزیا هنوز به کنوانسیون 1951 سازمان ملل متحد که مربوط به وضعیت پناهندگان و پروتکل 1967 است تصویب نکرده. اندونیزیا نیز الزام قانونی برای تنظیم استانداردها برای پناهندگان ندارد. بنابراین وضعیت بد پناهندگان ادامه دارد و برای پناهجویان هیچ آمید از تغییر در آینده وجود ندارد.

یک هیت سازمان عفو بین‌المللی پس از بررسی دوازده روزه از بازداشت‌گاه‌های پناه‌جویان در استرالیا اعلام کرد که حقوق بشر در این بازداشت‌گاه‌ها نقض می‌شود.

لنک : http://radiokoocheh.com/article/151215

شرایط کنونی در مراکز بازداشت استرالیا برای پناهجویان بدتر شده است، پناهجویان برای زمان طولانی بازداشت میشوند و آنان نمی دانند که آیا به عنوان پناهنده پذیرفته میشوند و یا به کشور شان بازگردانیده میشوند .

در مدت زمان یکه پناهجویان بازداشت میشوند آنان شاهد آسیب به خود، خودکشی و تظاهرات میشوند که باعث افسردگی بیشتر برای آنان است. به تازگی یک مرد 44 ساله ایرانی از بازداشتگاه ویلاود به بیمارستان با درد سینه در شنبه 25 فبروری منتقل شد اما در اوایل روز دوشنبه 27 فبروری به دلیل حمله قلبی وفات کرد.

مرد ایرانی به استرالیا توسط هواپیما در ماه اپریل 2010 وارد شد و پس از آن در بازداشت متوقف شده بود. با سفارت ایران پس از این که تقاضای پناهندگی او بارها رد شد برای تبعید او درخواست شده بود، ، و این مرد قبل از این توسط رژیم ایران زندانی شده و برادرش اعدام شده بود، و او برای زندگی خود می ترسید.

آقای آیان رینتول، رئیس اقدام ائتلاف پناهندگی گفت که مرد همسر و دو فرزند در ایران و یک خویشاوند در استرالیا دارد. و او گفت که این مرد قبل از اینکه به بیمارستان منتقل شود برای چهار هفته در بخش مسکن ویلاود زندگی میکرد.

دکتر مایکل دادلی، رئیس پیشگیری خودکشی استرالیا، گفت که ارتباط بین اضطراب و بیماری های قلبی به خوبی شناخته شده است، و او ارزیابی روانی این مرد را کرده بود، در او به روشنی بیان کرد که بازداشت طولانی افسردگی و استرس او را بدتر میکند.

 ""او به وضوح علائم هراس، تپش قلب، عرق، درد گردن و سینه داشت و به دلیل نگرانی های اش قادر به خواب نبود. هر شب کابوس از آنچه که به خانواده اش اتفاق می افتد میدید. دکتر دادلی گفت: حوادث در ویلاود از جمله پولیس فدرال و ضد شورش در اتاق ها حوادث ایران را با او بیاد میاورد،"". "" آسیب پذیری او واقعاً به بازداشت اش بود و احتمال قوی است که فیصله تبعیدی وی مرکب به مرگ اش شد"

در گزارش مرد ایرانی، دکتر دادلی گفت بود که او باید با دستورالعمل های اداره از بازداشت به جامعه منتقل شود. اداره مهاجرت استرالیا در رهای شخص از بازداشت به جامعه خودداری کرد، حاکی از این که دو ارزیابی روانی مشخص نکرد که او نمی تواند بیماری های روانی خود را در داخل بازداشتگاه درمان کند.

محمد صدیقهپور، یک عضو از حامیان استرالیایی دموکراسی در ایران، گفت: "رژیم ایران او را نه کشت، اما متاسفانه دولت ما کشت اش.""

آقای صدیقهپور گفت: " درهفته گذشته وقتی که من او را دیدم او یک شخص متفاوت بود. او در مورد فرزندان و همسراش نگران بود. جامعه ایران به خاطر او نامه به وزیر و به مدیریت مرکز بازداشت نوشت بودنند.""

او بازداشت شده پنجم ویلاود است که در 18 ماه گزشته فوت کرده است. چهار تا قبلی خودکشی بود. سخنگوی وزارت مهاجرت گفت: وزارت امور خارجه همدردی خود را به خانواده مرد ابراز میکند و با هرگونه تحقیق همکاری میکنند.

 در حال حاضر به تعداد 3031 نفر در مراکز بازداشت مهاجرت در سراسر استرالیا وجود دارند. تقریبا یک سوم در بازداشت بیش از یک سال را گذشتانده اند. گزارش جدید سازمان عفو بین الملل می گوید که شرایط در مراکز بازداشت برای پناهجویان خوب نیست. در واقعیت، آنان گفته اند که دولت استرالیا باید بازداشتگاه ها را بلافاصله بسته کند.