هرساله میلیون ها نفر به امید یافتن زندگی بهتر کشور خود را ترک می کنند و روز هجدهم دسامبر (28 آذر) به احترام آنها، روز جهانی مهاجرت نام گرفته است. بسیاری از این مهاجران زندگی بهتری را در کشور میزبان تجربه می کنند، اما برخی با مشکلاتی از قبیل تنهایی، دلتنگی، عدم تطبیق با جامعه میزبان، نژاد پرستی یا مشکلات فرهنگی یا اقتصادی روبرو می شوند. در عین حال نزدیکان فرد مهاجر که در کشور مبدا باقی مانده اند هم ممکن است دچار مشکلاتی به دلیل دوری، تنهایی یا دلتنگی شوند

بسیاری از مردم جاهای مختلف دنیا، در موقعیت های تاریخی مختلف به دلیل شرایط سیاسی، امنیتی، اقتصادی یا اجتماعی وادار به مهاجرت اجباری و پناهنده شدن در کشور دیگری می شوند. سازمان دیدبان حقوق بشر اخیرا گزارشی منتشر کرده است که می گوید از سال 2009 تا 2011 حدود چهل و پنج هزار درخواست پناهندگی جدید از سوی شهروندان ایرانی به سازمان ملل تحویل داده شده است و تعداد ایرانیان متقاضی پناهندگی در فاصله سال‌های 2009 تا 2011 میلادی در این کشور نزدیک به 72 درصد افزایش یافته است. بر اساس گزارش دیده بان حقوق بشر، بسیاری از این پناهجویان در شرایط سختی به سر می برند. 

در طول چند هفته آینده، تعدادی از مردمی که از طریق  قایق داخل استرالیا شدند از بازداشتگاها استرالیا بواسطه ویزا مؤقت به جامعه رها میشوند .

دلیل این قانون جدید, این است,  بیش از حد پناهجویان بعد از ماه آگوست 13 وارد استرالیا شدند. وجزیره نائورو و مانوس  کنجایش فقط   2100آدم را دارد .

جزئیات  این سیاست  و شرح بیشتری در این مورد را بخوانید:

1.کسانی که در ویزا مؤقت هستند کمک های مالی خیلی کم  برای غذا به آنها داده میشود که  زنده بماند,  و اجازه کار به آنها داده نمی شود,  وضع مالی خیلی ضعیف قرار داشته باشند..

2-مردم تا 5 سال احتمال  باید منتظر باشند که ادعای پناهندگی خود را پردازش کنند                                                       

3-ویزای مؤقت یک ویزای دائمی نیست. و در صورتی که شخص مورد پناهندگی خوبی نداشته باشد ، از استرالیا به کشور خودش اخراج میشود. زندگی با این سطح از عدم قطعیت  بسیارفشار آورده  است.

4-استرالیا یک کشور بسیار  گران است و به مدت 5 سال کار نکردند به این معنی است, فرد قایق بسیار ضعیف و فقیر  است. در استرالیا 12 تخم مرغ 4.95 $ و یک قرص نان $ 3.45 است.

5-مردم در ویزای مؤقت حق درخواست برای خانواده خود  به آن  کشور  ندارد.

. 6-استرالیا هنوز در حال ارسال مردم  به جزیره نائورو و مانوس است.

روز هجدهم دسامبر به احترام میلیون ها نفر که کشور خود را به امید یافتن زندگی بهتر ترک کرده اند، روز جهانی مهاجرت نام گرفته است.

سازمان جهانی مهاجرت اعلام کرده است مشاغلی که مهاجران دارند و درآمدی که به کشور خود می فرستند بخش مهمی از اقتصاد جهانی را تشکیل می دهد.

این سازمان به همه کشورها هشدار داد که بحران اقتصادی را بهانه ای برای اتخاذ تدابیری که مهاجرت را محدود می کند، قرار ندهند.

به گفته این سازمان، مهاجرین سهم بزرگی در رشد و بهبود اقتصادی دارند، به همین دلیل کشورهای ثروتمند نباید درهای خود را به روی آنها ببندند

به عقیده مقامات این سازمان، زمانی که بیکاری رو به افزایش است، احتمالا به نظر منطقی می رسد که مهاجرت را محدود کنند، اما عملا آمار نشان می دهد که این دو با هم رابطه مستقیمی ندارند.

مهاجران عمدتا مشاغلی دارند که شهروندان کشورهای صنعتی از انجام آن خودداری می کنند. همچنین به گفته این سازمان با کاهش تولید مثل و افزایش طول عمر در کشورهای ثروتمند ، بسیاری از آنها تا 50 سال آینده با کمبود نیروی کار مواجه خواهند شد.

در عین حال مقدار پولی که مهاجران به کشورهایشان می فرستند برای اقتصاد کشورهای در حال توسعه بسیار مفید است زیرا طبق برآوردهای سازمان جهانی مهاجرت، مجموع این درآمد چندین برابر بیشتر از صندوق کمک های مالی است که برای کمک به توسعه آنها در نظر گرفته شده است.

از همه مهمتر آنکه سازمان جهانی مهاجرت هشدار داده است که محدود کردن قوانین مهاجرت، آنها را از این کار باز نمی دارد بلکه آنها را طعمه قاچاقچیان انسان می کند.

پناھجویانی که در جزیرہ نارو بسر می برند ، زندگی کردن دراین جزیرہ برای آنها بی نھایت دشوار است زیرا آب و ھوای این جزیرہ با طبعیت پناھجویان ھمخوانی ندارد ? از سوی دیگر ,بخاطرنبودن امکانات در کمپ زندگی برای پناھجویان دشوار تر است ? بنابرین در ھمچون حالتی پناھجویان از زندگی شان سیر شدند و مجبورا دست به اقداماتی زدہ اند که در حالت عادی برای یک انسان قابل تصور نیست

خبر رسیدہ است که پناھجویان در کمپ جزیرہ نارو با آتش سیگار خود را آزار میدهند با تیغ بدن شان را می برند تا این اقدامها برای دولت استرالیا یک کیفیت ترحم را ببار آرد و آنان مجبور شوند که پناھجویان را در کمپ ھای استرالیا انتقال دھند ? از سوی دیگر پسر پناھجوی بنام امید به اثر اعتصاب 50 روزہ در حالت وخیم بسر می برد و از جانب حکومت استرالیا دران کشور انتقال دادہ شدہ است ? 

از دل زدنش به دریا و سه روز پر از وحشت در کشتی از اندونزی به جزیره کریسمس میگوید و ادامه میدهد: در دریا نمردیم ولی الآن در نائورو داریم میمیریم. او از از سردرگمی و بلاتکلیفی میگوید و درخواست شان برای رسیدگی به پرونده پناهندگی در خاک استرالیا و نه در نائورو، جزیره ی سرگردانی.

 مردان پناهجو در حال حاضر در چادرهایی تنها به عنوان سرپناه برای خوابیدن زندگی میکنند. به علت آب و هوای بسیار گرم تعداد بیماران در حال افزایش است ، مکان های نامناسب برای خواب و فقدان ابتدایی ترین امکانات بهداشتی خطر بیماریهای مسری میان پناهندگان را تشدید میکند. یک پناهجوی پاکستانی در این خصوص میگوید:بوی بد زمین و رطوبت زیاد تحمل فضای داخل چادر را غیرممکن میکند.

به علت کمبود دارو و بی توجهی مسئولان کمپ پناهندگان، او و دیگر پناهجویان که به عنوان مثال مبتلا به بیماری های پوستی هستند از دریافت قطره ی دارویی که برای درمان مورد نیازشان هست محرومند.

چه آینده ای در انتظار پناهجویان است؟

طبق قوانین جدید پناهجویان باید مدت 5سال درجزیره ای که از ابتدایی ترین امکانات سکونت و پزشکی محروم است بمانند و بعد از طی این دوره ی 5 ساله استرالیا به درخواست پناهندگی شان رسیدگی و آنها را در کشورهای مهاجرپذیر اسکان دهد. تا کنون زنان و کودکان به نائورو فرستاده نشده اند ولی این روال ممکن است بعد از ساختن ساختمان برای اسکان پناهجوها تغییر کند. اینکه چه آینده ای در انتظار پناهجویان است سوالی است که هنوز بی پاسخ مانده است. تا کنون تجمعاتی در حمایت از پناهجویان نائورو در شهرهای مختلف استرالیا برگزار شده است ولی دولت استرالیا اقدامی در جهت پاسخگویی در خصوص وضعیت موجود پناهجویان نائورو نکرده است