اندونیزیا یک موقعیت استراتژیک جغرافیایی دارد که آن مکان مطلوب حمل و نقل برای پناهجویان یکه تلاش برای رسیدن به استرالیا را دارند، است.
کسانی هستند که مستقیما به دفتر کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در مرکز جاکارتا برای پناهندگان درخواست می کنند تا به عنوان پناهجو یا پناهنده به رسمیت شناخته شوند. هزاران پناهجو به دنبال پناهندگان گرفتن در اندونیزیا سال ها را برای نقل به یک کشور سوم انتظار میکنند و این یک انتظار غمگین است. فقط سخن و کاغذ اندک برای تصدیق پناهنده بودن خود دارند، بسیاری از این افراد در تلاش برای پیدا کردن راه گریز از درد و رنج که آنان در کشورهای خود با خشونت، ظلم و ستم تجربه کرده اند، استند.
امیر مزرعه (نام واقعی او نیست) 54 ساله از قوم عرب، از ایران با خانواده اش از آنچه او می گوید: ظلم و ستم و رفتار تبعیض آمیز که توسط دولت انجان بود، فرار کرد.
امیر می گوید: "ما برای سال ها انتظار کشیدیم، و این پر تنش بوده است زیرا که ما نمی توانیم هیچ چیزی کنیم مگر در مورد خانواده ها و دوستان یکه ما پشت سر گذاشته ایم فکر کنیم،"
داستان امیر مشابه به صدها نفر دیگر است که در سال های اخیر به اندونیزیا از ایران، افغانستان، پاکستان و خاور میانه در تلاش راه قانونی و یا غیر قانونی که به استرالیا بروند، آمده اند.
اداره مهاجرت اندونیزیا میگوید که از دسامبر سال گذشته، به تعداد 3980 مهاجر غیر قانونی در این کشور (با توجه به بررسی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد که تقریباً 4000 نفر)، که از آنان فقط به تعداد 3011 به عنوان پناهجو و به تعداد 969 پناهنده طبقه بندی شده اند. کمتر از نیم و یا 1284، در مراکز بازداشت مهاجرت دولت در 13 شهر کشور قرار دارند.
هماینطور در این ماه، با توجه به بررسی اداره مهاجرت بوگر، حداقل به تعداد 567 مهاجر در 42 خانه، آپارتمان، ویلا و هتل در سیساروا زندگی می کنند. در ماه جون سال گذشته، این رقم فقط 326 بود، که بسیاری از مهاجران از افغانستان، عراق، ایران و پاکستان می آمدند.
برای کسانی که مثل امیر و هموطن ایرانی آو یوسف (نام واقعی او نیست) و خانواده های آنان، که از سال 2010 در پونکه بوده اند، صبر همه چیز بوده مگر لذت بخش. امیر تصریح می دهد آنچه که او می خواهد بعد از این که سال و نیم را در برزخ اینجا زندگی کرده: "من فقط نمی توانم صبر کنم که اینجا را ترک کنم"
در حالی که برخی از پناهجویان شانس آورده و از طرف دولت حمایت میشوند و در جوامع تا موقعیت پناهندهگی شان تعیین می شود قرار می گیرند. دیگران این مدت طولانی را در مراکز بازداشت اندونیزیا صبر میکنند.
شرایط در مراکز بازداشت اندونیزیا خوب نیست، مردم با هم در مکانهای کوچک بدون خدمات بهداشتی خوب توقف شده اند. به تازگی یک پناهجو افغان در بازداشتگاه کلیمانتا، اندونیزیا به مرگ ضرب و شتم شد.
مرد 28 ساله افغان در میان یک گروه پنج نفر بود که از بازداشتگاه پونتیناک فرار کرده بودند. کارآگاه ارشد در پونتیناک، پوجی پریتنو، می گوید که این مردان مجددا دستگیر شدند و وقتی که آنان به این مرکز بازگردانده شدند سالم بودند. یک مرد از آنان، با این حال، روز بعد فوت کرد و آقای پوجی می گوید که علت مرگ ایجاد ضربه توسط یک شیء غیر نافذ بود. پناهجویان می گویند که یک نگهبان، یکی از افراد فراری را ضرب و شتم کرد و او را کشت. 10 مظنون، از تعداد 30 نفر کارکنان، در بازداشت پولیس بودند. هماینطور بعد از ظهر دیروز، به اتهام گذاشته نشده اند.
سخنگوی کمیسیون اندرج میهکیک گفت: "کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد بر مشکل که روی گرفت است به صورت جدی افسرده است،"
همچنان با ادامه رشد تعداد پناهجویان وارد، دولت یک دفتر مخصوص در داخل وزارت هماهنگی در امور سیاسی، حقوقی و امنیتی برای مقابله با مسائل مربوط به مهاجرت غیرقانونی و قاچاق افراد ایجاد کرده است.
وزارت یک نشست به سطح بالا را در پایان ماه جنوری میزبانی کرد، که این با حضور مقامات IOM ، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، وزارت امور خارجه، وزارت حمل و نقل، نظامی، پولیس و سازمان های اطلاعاتی بود.
دفتر جدید، که در نظارت بر کمک وهماهنگ سازی برنامه های کاربردی سیاسی برای جلوگیری از قاچاق افراد و رسیدگی به پناهجویان است یک گروه تحقیقی خود را دارا میباشد.
دولت مشکلات این کار پیش رو را پذیرفته است. " قاچاق مردم و مهاجرت های غیرقانونی، مسائله پیچیده است" مریوتو از اداره مهاجرت می گوید. "این فقط در مورد مهاجرت نیست. این در مورد حقوق بشر، روابط بین المللی و دفاع ملی هم است. "
اندونیزیا هنوز به کنوانسیون 1951 سازمان ملل متحد که مربوط به وضعیت پناهندگان و پروتکل 1967 است تصویب نکرده. اندونیزیا نیز الزام قانونی برای تنظیم استانداردها برای پناهندگان ندارد. بنابراین وضعیت بد پناهندگان ادامه دارد و برای پناهجویان هیچ آمید از تغییر در آینده وجود ندارد.
