- جناب آقای وزیر, من یه ایرانی ام و با صدای بلند دردمو فریاد میزنم تا آروم بشم...
من زاده ی یه انقلاب مذهبی, از تبار یه جنگ خانمانسوز, رشد یافته ی یه اقتصاد کوپنی, میراث دار اصلاحات عوام پسند, تربیت شده ی هاله نور و کتک خورده ی اعتراضات خیابانی ام...
در کشورم گریه کردن, رنج کشیدن, نخندیدن, فحش خوردن, دعوا کردن, اعصاب نداشتن, دروغ گفتن, تهمت زدن, شلاق خوردن, اعدام شدن, تماشاگر بودن, بی خیال ماندن, اخراج شدن, رشوه دادن, تصادف کردن, بیکار بودن و زندان رفتن یه امر عادی و روزمره ست...
جایی که خفقان, استبداد, دیکتاتوری, تک صدایی, تک مذهبی, بسیجی و خرافات در اون موج میزنه و مخالفان, منتقدان, اندیشمندان, دگر اندیشان ,نواندیشان, روشنفکران, نویسندگان و روزنامه نگاران سرکوب, دستگیر, تبعید ,زندان و یا متواری میشن...
در ایران داشتن مذاهب سنی, بهایی, زرتشتی, درویشی, ارمنی و مسیحی یه نوع جرمه و قومیتها و اقلیتهای کر,د بلوچ, زابلی و عرب به حاشیه رونده شده ان...
دختران سرزمینم از تساوی حقوق اولیه ی شهروندی, فرزندی, اداری ,منصبی و ارژی محرومند و بنام -عدم امنیت جامعه- از اونها فقط یه کارخونه ی زاد و ولد ساخته ان...
ایران بزرگترین زندون جهانست که مردمش در اون مانند یه بیمار روانی شده ان و بهم می پرن...
جناب آقای وزیر...
آیا میدونی زندگی زیر تورم موندگار و یارانه ی ماهیانه چیه؟ آیا میدونی در اثر تحریم های اقتصادی چه آسیبهایی بر خانواده ها اومده؟ آیا میدونی هزینه ی ازدواج, جهیزیه, کرایه خونه و تاکسی, دارودرمون, دانشگاه و مواد غذایی در یه کشور نفت خیز چیه؟ آیا میدونی کشوری در همسایگی داعش و طالبان, خود اسیر تحجر و شعبون بی مخهای مذهبیه؟
آیا میدونی دزدی سه هزار میلیاردی رو با یه دستور ماست مالی کردن؟ آیا میدونی بخاطر داشتن انرژی هسته ای من و امثال من باید قربونی بشیم تا جماعتی پز بدن؟
آیا میدونی شکنجه و اعترافات زورکی و الکی از یه مخالف فکری چیه؟ آیا میدونی شهروندان کرد, عرب و بلوچ بجرم احقاق حقوق اولیه ی انسانی خود زندانی و اعدام میشن؟ آیا میدونی نواندیشان مذهبی و بهایی بجرم واهی ارتداد و جاسوسی در زندانهای ایران در انتظار چه حکمی هستن؟
جناب آقای وزیر... خوشا بحال تو و ملت تو که این دردها رو ندارن و همه ی چیز دارن...بخاطر همین راحت پشت تریبون می ایستی و برای من و امثال من حکم و دستور صادر می کنی...تو قدرتمندتر از ما هستی ولی قدرت تو دلیل بر ضعیف بودنمون نیست...ناتوانی ما بدلیل حماقت دولتمردان ماست که به چنین روزگاری دچار شده ایم ...
آری من بیشمار خسته ام و سالهاست مرده ام... حالا تو کمک کن و نذار این تجربه های تلخ تکرار شن...چون من نماد یه ملت رو به انحطاطم...
پس لطفا کمک کن...مرا بپذیر... فقط یکم سریعتر...میترسیم اخرش عمر من قد نده که این درد بزرگیست.