من یک زن 33 ساله ایرانی هستم و یک پسر نه ساله دارم. ما به دلیل مشکلات شخصی مجبور شدیم  ایران را ترک کنیم

بسیار مشکلاتی با شوهرم داشتم. در ایران زنان حق ندارند پرونده طلاق باز کنند. زنان مطلقه به عنوان زنان بد در جامعه ایران دیده می شوند. زنان را در ایران قدر دانی نمیکنند ، هیچ حق و یا انتخاب نداریم. بنابراین به دلیل نگرانی های من برای رفاه فرزندم قرار کرفتم با این ازدواج راه بیام. اما شوهر من قادر به حمایت مالی ما نبود من تهدید میکرد و من در نهایت از او جدا شدم در مدتی که در ایران زندگی میکردم.

من مجبور شدم ایران را ترک کنم به امیدی که  یک محیط و آینده بهتری را برای فرزندم فراهم کنم. من تصمیم گرفتم بیام استرالیا به دلیل اینکه شنیدم  که زنان ارزش و دارای حقوق هستند. من به اندونزی سفر کردم و پس با قایق به جزیره کریسمس. من در آنجا مدت سه ماه بودم

بعد از آگوست 13 آنها ما را ناخواسته به  جزیره مانوس آوردند. برای من اینجا بسیار دشوار است. من از مسائل روحی ??و روانی رنج میبرم.. من از بیماری مالاریا میترسم. مانوس دارای یک میزان مرتفع برای این بیماری است و من برای سلامت کودکم  میترسم..

اردوگاه گرم است و دارای امکانات بسیار ضعیف دارد و من همیشه برای سلامت کودکم  نگران هستم. فرصت کمی برای  مطالعه بچه ها وجود دارد. کارهای سرگرم کننده  خیلی کم وجود دارد. ما نیاز به یک محل آرام، جای بهتری (برای زندگی کردن) داریم. ما هم در ایران و هم در اینجا رنج میبریم. ما پناهندگی استرالیا را خواستیم. لطفا به ما  کمک کنید که به آسترالیا برکردیم  وقادر به ساختن یک زندگی بهتر برای من و کودکم.