نائورو زندان است یا قتلگاه؟
3/11/2012
امروز شنبه است، امروز سومین روز اعتصاب غذایی است،هر پناه جو قدرت و انرژی حرف زدن، راه رفتن و حتی عبادت نمودن را ندارد؛ هر پناه جو هر لحظه منتظر غش کردن یا انتقال دادن پناه جوی غش کرده است؛ پناه جو دارد غش می کند ؛ اما نمی خواهد به دکتر ببردش؛ چون از زندگی سیر شد
ه و از بی عدالتی بیزار؛
آخر چرا؟
پناه جو مگر به امید نجات زندگی خود و خانوادش نیامده بود؟
پناه جو از ظلم، بی عدالتی و بی امنیتی ترک وطن نمود؛ خود را مثل گوسفند در اختیار قاچاق بر قرار داد،و راهی را برای سفر بر گزید که بدون شانس مرگ حتمی بود، تا به آسترالیای پر امن و عدل برسد؛
اما بعد از سپری نمودن حدود یک ماه در استرالیا به نارو تبعیدش می کنند؛ کاسه صبرش لبریز می شود، دلش می شکند، اعصابش نا آرام تر می شود؛ روز به روز روانی تر می شود؛ وقتی می بیند امیدی به عدل و آزادی نیست دست به خودکشی می زند، دست به اعتصاب غذایی برای مدت نا معلوم می زند؛ برای رسیدن به عدل و امنیت.
اگر به آسترالیا بر گشتانده نشوند و پروسه مهاجرتی ایشان شروع نشود، شاید یک روز بیش از 300 پناه جو قتل عام شود،و نارو قتلگاه پناهجویان شود.
لذا ما از جوانان و بزرگان آسترالیا و جهان تقاضای همصدایی و جلوگیری از این فاجعه بزرگ داریم.
نائورو
