بعد از تصویب شدن قانون جدید استرالیا در مورد پناھجویان کسانی کہ قصد سفر در در مسیر استرالیا دارند اگر در استرالیا ھم برسند از جانب دولت این کشور پناھجویان در جزیرہ نارو فرستادہ می شوند و درخواست ھای پناھندگی شان در نارو بررسی گردیدہ در مورد سرنوشت آنان فیصلہ صادر می شود ? اما این معلوم نیست کہ درخواست ھای پناھندگی آنان برای کشور مورد نظر شان قبول خواھند شد یا خیر ؟
بھر صورت این امر باعث نگرانی است کہ مردم ما باوجود اینکہ سرنوشت شان برای پناھندگی در کشور استرالیا معلوم نیست اما با آن ھم پول ھای گذاف رہ بہ مصرف رسانیدہ راھی کشور اسرالیا می شوند با وجود اینکہ خوب می دانند کہ در مسیر راہ استرالیا خطر غرق شدن و حوادث دیگر در انتظار آنان است و ھیچ کس نمی دانند کہ چہ بلایی بر سر شان خواھد آمد ? در این صورت اگر باز ھم مردم ما قصد سفر در کشور استرالیا را دارند ، معلوم می شود کہ آنان برای زندگی ھیچ گونہ اھمیت قایل نیستند و دانستہ زندگی پر اھمیت شان را بہ مخاطرہ می اندازند ? اگر از روی منطق و عقل سلیم قضیہ را بررسی کنیم می بینیم کہ دانستہ از دست خود زندگی را بہ مخاطرہ انداختن کار کسانی نیست کہ از فکر سالم استفادہ می کنند بلکہ کسانی راہ پر خطر را انتخاب می کنند باید بدانند کہ زندگی گران بھای شان بدون کدام ھدف ھدر از دست می رود و ھیچ عایدی بدست نمی آید ? غیر ازین باز ماندگان از بین رفتگان عزیزان شان را کہ از دست می دھند تا زندہ باشند آنان را فراموش نمی توانند و ھر در یان آنان آھی از تہہ دل می کشند و در غم و اندوہ زندگی شان را می گزرانند ? نیز کسانی دیگر زنھای شان بیوہ و اولاد ھای شان یتیم می گردند کہ از نظر روانی تا سن بلوغت را در محرومی کامل زندگی می کنند کہ برای انسان ھای با احساس واقعا رنج آور است
پس مردم شریف ما باید در مورد سرنوشت خود و اولادان و خانوادہ شان بیشتر و عمیق تر فکر کنند و نہ فقط زندگی عزیز خود شان دہ در خطر نیندازند بلکہ برای باز ماندگان شان نیز درد سرد ایجاد نکنند ?
