روز جهانی پناهندگان سازمان ملل متحد هر سال در تاریخ 20 جون تدبیر می شود. این روز یادآور بین المللی هست به افتخار شجاعت، قدرت و عزم و اراده زنان، مردان و کودکانی که مجبور به ترک میهن خود هستند وبه خطر آزار و شکنجه، جنگ و خشونت نمی تواند به خانه های خود بدون مواجه با آسیب بازگشت کنند.

اصطلاحات "پناهنده"، "مهاجران" و "پناهجو" به صورت مکرر یا به جای یکدیگر و یا در ارتباط نزدیک استفاده می شود اما یک تفاوت بین آنها وجود دارد. پناهجو کسی است که کشور خود راترک کرده به یک کشور خارجی به دنبال حمایت بین المللی می رود. اگر پناهجو با موفقیت توسط یک کشور خارجی پذیرفته می شود این پناهجو پس از آن یک پناهنده می شود.

پناهندگی یک امتیاز فقط برای کسانی که آسیب پذیرترین هستند و نه برای کسانی که قادر به زندگی در کشور خود هستند. به عنوان مثال، در سال گذشته 13003 ایرانیان درخواست برای پناهندگی در 38 کشور اروپایی دادند و از آن 10200 درخواست رد شد و به ایران بازگشتنده شد. در نظر گرفته شد که بسیاری از کسانی که رد شدند در خطر مرگ یا آزار و اذیت نمی باشند.

یکی اصطلاح دیگر"مهاجر اقتصادی"گاهی اوقات شنیده می شود، کسی هست که کشورخود یا محل اقامت خود را به دنبال یک زندگی بهترترک می کند. بسیاری اوقات کسانی که به کشورهای خارجی سفر می کنند و در یافت می شوند که مهاجراین اقتصادی هستند به کشورخودشان بازگشتنده می شوند.

آلان شصت سال شده است که 147 دولت ابراز همبستگی خود را با پناهندگان به امضای کنوانسیون پناهندگان 1951  کردند. وبا این حال هنوز کشورهایی که کنوانسیون را امضا نکرده اندهستند.  این دولت ها عبارت اند از: آندورا ، بحرین ، بنگلادیش ، باربیادوس ، بوتان ، کوموروس ، کوبا ، تیمور شرقی ، اریتره ، گرنادا ، گویانا ، هند ، اندونزیا ، عراق ، ساحل عاج ،جاپان ، کوسووه ، کویت ، لائوس ، لبنان ، لیبیا ، مالزیا ، مالدیو ، جزایر مارشال ، موریتایس ، میکرونزیا ، مغولستان ، میانمار ، برمه ، نائورو ، نپال ، عمان ، پاکستان ، پالائو ، قطر ، سنت لوسیا ، سن مارینو ، عربستان سعودی ، سنگاپور ، سریلانکا ، سوریه ، تایوان ، تایلند ، تونگا ، و بعض از دیگرکشورها.

کشورهایی که این کنوانسیون را امضا نکرده بسیاری اوقات دیده می شود با پناهندگان و پناهجویان بدرفتاری می کنند. به عنوان مثال، در مناطق مانند تایلند، مالزیا، جاپن، پاکستان، و سنگاپور، مدارکی مستند برای اثبات از بد رفتاری با پناهجویان در زندان ها وجود دارد و بسیاری اوقات بازداشت شدگان به مشکلات مانند کمی آب ، گرسنگی ، قرار گرفتن در معرض عناصر ، ضرب و شتم ، و شاید بعض زجر بگویند.

مالزیا یکی از کشورهایی است که کنوانسیون را امضا نکرده است و به عنوان مثال خوب است. اندرو کو، که رئیس حقوق بشر کمیته مالزیا است او شرایط بازداشت در داخل مالزیا را به عنوان، "هیچ چیزی کمتر از جهنم" توصیف ‌می دهد.  او از امکانات بازداشت می گوید که بسیار شلوغ‌ هست، بازداشت شدگان با بهداشت ضعیف ترک شدند و عدم دسترسی به مراقبت های بهداشتی ندارند.زدن بازداشت شدگان با چوب مسئله بزرگ دیگری در مالزیا است. سازمان عفو بین الملل ادعا می کند که هر سال حداقل 10000 زندانیان و 6000 پناهندگان با چوب زده می شوند.

در هین حال، دولت های خارجی که کنوانسیون را امضا کرده اند زندگی مشکل تر را برای پناهجویان و پناهندگان ساخته. دلیل این است که بسیاری مهاجرین اقتصادی غیر قانونی به کشورهای خارجی ورود می شوند و به مقامات دروغ
می گویند که آنها پناهجویان هستند که در واقعت آنها فقط کار و یک زندگی بهتر می خواهند. هنگامی که بیش از حد مهاجران اقتصادی ورود غیر قانونی وجود دارد، بسیار اوقات دولت های خارجی بالای همه برای دریافت ویزه سخت تر می شود، در جمله بالای پناهندگان و پناهجویان .

اگر مهاجران اقتصادی می خواهند به موفقیت به یک کشور خارجی پذیرفته شوند از نظر قانونی باید درخواست ویزه های مختلف کنند ونه به ویزه پناهندگی. پناهجویان که می خواهند پناهنده شوند نباید به طور غیر قانونی به یک کشور خارجی بروند. پناهجویان از نظر قانونی می توانند درخواست پناهندگی در یک کشور خارجی از طریق دفترهای کمیساریای عالی سازمان ملل در منطقه کنند.